JAK ZADBAĆ O SIEBIE,
ŻYJĄC Z PARTNEREM NADUŻYWAJĄCYM ALKOHOLU ?

Żyjąc w długotrwałym stresie spowodowanym piciem osoby bliskiej i ciągłe koncentrowanie się na szukaniu sposobów ograniczenia tego problemu jest określane jako współuzależnione
i prowadzi do poważnych konsekwencji zdrowotnych.

Osoba współuzależniona:

• silnie koncentruje swoje myśli, uczucia i zachowania na zachowaniach alkoholowych osoby pijącej;
• usprawiedliwia picie w konkretnych sytuacjach, zaprzecza problemowi i ukrywa sytuację rodzinna przed innymi;
• stara się kontrolować picie osoby bliskiej (ogranicza sytuacje alkoholowe, wylewa alkohol, odmierza ilość, kupuje alkohol, aby pijący nie wychodził z domu itp.);
• przejmuje odpowiedzialność za zachowania pijącego partnera, łagodząc konsekwencje jego picia (kłamie przed pracodawcą partnera, płaci długi, dba o higienę pijącego,
  o jego wizerunek itp.);
• przejmuje za osobę pijącą obowiązki domowe, które ona zaniedbuje;
• ma poczucie niemożności rozstania się z partnerem i trudności w rozpoznawaniu własnych potrzeb.

WAŻNE:

Współuzależnienie nie jest chorobą – jest to zespół nieprawidłowego przystosowania się do sytuacji problemowej, który często przez długie lata utrudnia zwrócenie się o pomoc.
Żony i matki (mężowie i ojcowie) osób nadużywających alkoholu próbują odnaleźć winę w sobie, a gdy wreszcie przyjdą do poradni leczenia uzależnień, na propozycję udziału w terapii często reagują zdziwieniem, bo „przecież, to nie ja piję”, „gdyby on przestał pić, to wszystko się ułoży” itp.
Udział w terapii współuzależnienia pomaga wyzwolić się z niszczącego sposobu funkcjonowania oraz istotnie zmienia sytuację w rodzinie.
Dlatego też wszystkie pułtuskie poradni leczenia uzależnień oferują bezpłatną terapię dla osób współuzależnionych. Pomagają również osobom doświadczającym przemocy w rodzinie, dzieciom z rodzin alkoholowych oraz osobom z syndromem DDA Dorosłego Dziecka Alkoholika.
Wystarczy podjąć decyzję i przyjść – bez skierowania – do wybranej placówki.

JAK ROZPOZNAĆ UZALEŻNIENIE?

Objawy uzależnienia

Uzależnienie od alkoholu jest chorobą, którą specjalista w placówce leczenia odwykowego rozpoznaje po występujących objawach – wystarczą trzy w ciągu ostatniego roku:

1. Silne pragnienie lub poczucie przymusu picia („musiałem się napić”) – głód alkoholowy.
2. Problem z koncentrowaniem picia: trudności w unikaniu rozpoczęcia picia, trudności z zakończeniem picia, trudności w ograniczeniu ilości wypijanego alkoholu, podejmowanie prób powstrzymywania się od picia („jak chcę, mogę nie pić”) i powroty do picia nawet po długotrwałym okresie abstynencji.
3. Fizjologiczne dolegliwości po ograniczeniu lub przerwaniu picia, takie jak drżenie, nadciśnienie, nudności, wymioty, biegunka, bezsenność, niepokój, omamy, majaczenie (objawy alkoholowego zespołu abstynencyjnego) albo używanie alkoholu w celu złagodzenia tych dolegliwości („klinowanie”).
4. Zmieniona, najczęściej zwiększona, tolerancja na alkohol, czyli potrzeba spożywania większych dawek dla osiągnięcia oczekiwanego efektu („mocna głowa”).
5. Zaniedbywanie innych sposobów spędzania wolnego czasu i swoich zainteresowań – koncentracja życia wokół picia.
6. Picie alkoholu, mimo że osoba pijąca jest świadoma szkód powodowanych przez alkohol (zdrowotnych, rodzinnych, zawodowych, kłopoty z prawem, izba wytrzeźwień itp.)

Nie jest więc prawdą, że:

• alkoholik musi pic codziennie;
• alkoholik nie jest w stanie powstrzymać się od picia w sytuacjach alkoholowych (np. podczas imienin);
• jeżeli ktoś potrafi nie pic przez dłuższy czas – nie jest alkoholikiem.

Pomocny w sprawdzeniu u siebie problemu alkoholowego jest krótki test o nazwie CAGE. Wystarczy odpowiedzieć na następujące pytania:

1. Czy myślałeś kiedykolwiek o konieczności przerwania picia?
2. Czy ludzie sprawili Ci przykrość przez krytykowanie twojego picia?
3. Czy czułeś się kiedykolwiek źle lub winny z powodu swojego picia?
4. Czy kiedykolwiek po obudzeniu pierwszą Twoja myslą była myśl o wypiciu alkoholu, aby uspokoić nerwy albo przerwać objawy przepicia?

Jedna odpowiedź „tak” oznacza podejrzenie problemów z alkoholem, dwie lub więcej – to duże prawdopodobieństwo uzależnienia.

WAŻNE!

Podejrzenie uzależnienia najlepiej sprawdzić, idąc do specjalisty w poradni terapii uzależnień. Nie warto odwlekać wizyty, ponownie sprawdzając swoje możliwości kontrolowania picia – to tylko pogłębia problem.Osoby zainteresowane przyjmowane są bez skierowania, nie ma rejonizacji. Terapia jest bezpłatna, także dla osób nieubezpieczonych.
Co ważne, do placówki trzeba przyjść w stanie absolutnej trzeźwości!

Sprawdź jakie są sygnały ostrzegawcze

JAK DZIAŁA ALKOHOL

Alkohol etylowy, zawarty we wszystkich napojach alkoholowych: piwie, winie, wódce, jest substancją psychoaktywną.  Posiada zdolność szybkiego przenikania do  mózgu i wywołuje zmiany, których rodzaj i nasilenie są związane z poziomem stężenia alkoholu we krwi. Już po kilku minutach od  spożycia alkoholu jego poziom wzrasta. Do maksymalnego stężenia alkoholu we krwi dochodzi po upływie  około 1-1,5 godziny od chwili jego spożycia.

Alkohol ma działanie tłumiące (depresyjne) i przeciwbólowe. Tłumienie czynności nerwowej polega na spowolnieniu przekaźnictwa neurohormonalnego, czyli spowolnieniu przepływu impulsów nerwowych wzdłuż włókien nerwowych. Ponieważ w pierwszej kolejności tłumione jest działanie mózgowych ośrodków kontroli, pojawia się uczucie rozluźnienia, lekkości, euforii.
To właśnie wyraźny, błyskawicznie osiągany  efekt euforyzujący odpowiada za popularność alkoholu.

Porady dla osób ryzykownie i szkodliwie pijących, pragnących ograniczyć swoje picie:

1. Na początku przez jakiś czas, co najmniej tydzień spróbuj zachować całkowitą abstynencję.
2. Naucz się przeliczać alkohol na porcje standardowe.
3. Licz dokładnie spożywaną ilość alkoholu. Dopytaj o zawartość alkoholu w drinku oraz o pojemność kieliszka (szklanki), w której podano Ci alkohol.
4. Załóż sobie dzienniczek picia i odnotowuj tam ilość i rodzaj wypitego alkoholu. Przeliczaj to na porcje standardowe.
5. Licz dokładnie ilość wypijanego alkoholu, nie pomijaj dawek i nie zmniejszaj ogólnej ilości.
6. Zanim zaczniesz pić, ustal sobie rozsądny limit, którego nie chcesz przekroczyć.
7. W każdej kolejnej  sytuacji związanej z piciem staraj się zmniejszyć ilość wypijanego alkoholu.
8. Chcąc ograniczyć picie pamiętaj, aby pić alkohol rozcieńczony, pomiędzy kolejkami pij napoje bezalkoholowe, nie pij na pusty  żołądek. Pij małymi łykami i powoli.
9. Nie pij z osobami, które zwykle piją bardzo dużo.
10. Nie pij w miejscach, w których zwykle piłeś dużo. Dotyczy to zwłaszcza pierwszego okres pracy nad ograniczeniem picia.
11. Poproś przyjaciół, żeby nie namawiali Cię do picia i nie kupowali Ci alkoholu.
12. Nie pij  wtedy, kiedy czujesz się smutny, samotny, kiedy czujesz niepokój czy lęk. Alkohol nie rozwiązuje problemów tylko tłumi nieprzyjemne emocje.
13. Zamieniaj mocne alkohole na słabsze (wypicie kieliszka wódki o pojemności 30 ml zajmuje mniej czasu niż wypicie szklanki piwa o pojemności 250 ml).
14. Między poszczególnymi drinkami alkoholowymi zamów jakiś napój bezalkoholowy.
15. Jeśli zwykle wypijasz duże dawki alkoholu w określonych sytuacjach i o określonych porach np. w soboty wieczorem w gronie przyjaciół to zacznij planować sobie inne zajęcia na te dni - takie, które sprawiają Ci przyjemność (np. kino, teatr, siłownia).
16. Podsumuj ilość alkoholu wypitą w ciągu jednego dnia, tygodnia, i dłuższego okresu czasu.
17. Sprawdź, czy udało ci się osiągnąć zamierzone limity wypitego alkoholu.
18. Jeśli nie - spróbuj przeanalizować powody: może piłeś za szybko, może zbyt mocne alkohole.
19. Nie zniechęcaj się niepowodzeniem, jeszcze raz przystąp do ograniczania ilości.
20. Pamiętaj, aby dwa dni w tygodniu zostały całkowicie wolne od jakiegokolwiek alkoholu.

Jeśli mimo prób nie uda ci się ograniczyć picia w ciągu kilku tygodni, skontaktuj się ze specjalistą z placówki leczenia odwykowego. (link do strony z adresami http://www.parpa.pl/)